24 Μαρτίου 2007. Τα Τουρκικά στρατεύματα προελαύνουν μέχρι το Φάληρο. Εχουν καταλάβει τις ακτές από το Σούνιο και δώθε αυτό που δεν έχουν καταλάβει ακόμη όμως είναι ότι έχουν έρθει μόνοι τους ως εδώ και δεν θα αντέξουν για πολύ ακόμη. Ξεκίνησαν από τα βάθη της Ανατολής και αποτίναξαν με κόπο τον ελληνικό ζυγό αλλά μέχρι πού νομίζουν ότι θα φτάσουν, στον Κριό πάντως αποκλείεται, δεν είναι η χρονιά τους, στα παράθυρα κάνει κρύο πια και όλοι οι μαιντανοί μπήκαν στα κάτω ράφια του ψυγείου, εκεί που η ζέστη εχει φτάσει στους -11. Ο Κηφισός θα είναι το απόλυτο όριο για τους γκιαούρηδες.Ο στρατηγός Terim έχει τεράστια εμπειρία σε διεθνείς αναμετρήσεις αλλά το στράτευμά του είναι ολιγάριθμο. Οι Έλληνες αμύνονται σθεναρά. Πάντα η άμυνά τους υπήρξε υπόδειγμα για φίλους και εχθρούς. Ούτε από ξηρά, ούτε από αέρα περνούσε ο αντίπαλος. Τώρα πια ήταν αποδυναμωμένοι και κουρασμένοι, ένα γερασμένο στράτευμα. Κάποτε έφτασαν μέχρι και πίσω από τις γραμμές του εχθρού, τους κατέκτησαν, σήκωσαν πολύ ψηλά τα λάβαρα και στόλισαν τα ελληνικά σπίτια με σημαίες και με τρόπαια. Μετά όμως με αλαζονικό τρόπο έχασαν τα κεκτημένα και οι Τούρκοι τους πέταξαν, και τους εσπρωξαν μέχρι την Αττική. Οι Γερμανικές δυνάμεις είναι πάντα στο πλευρό των Ελλήνων, αν και από την αριστερή πλευρά είναι φανερή η αδυναμία μας. Χάσαμε μια μάχη, ε δεν χάσαμε και τον πόλεμο λένε οι αρχηγοί μας. Είναι όμως εκνευρισμένοι, κλωτσάνε ό,τι βρουν μπροστά τους. Μα πώς αφήσαμε μια τέτοια νίκη να μας γλιστρήσει από τα χέρια... Όλα τα γυναικόπαιδα σφαγιαστηκαν και με κλαυθμούς και οδυρμούς έγινε δεκτή κι αυτή η ήττα. Τώρα οι δυνάμεις των Τούρκων θα προέλαυναν μέχρι το Σύνταγμα, αφού ο στόλος μας δεν τους αντιμετώπισε νικηφόρα στο Φάληρο. Ήταν λίγοι κι εμείς πολλοί. Αλλά αυτοί αξιόμαχοι κι εμεις δειλοί, ασύνδετοι στις γραμμές μας. Ο Θεόδωρος είχε αποχωρήσει πια, είχε κρεμάσει τα γιαταγάνια του, κουρασμένος πια. Έτσι έπρεπε να είχαν κάνει κι άλλοι. Αλλά ο Μαυροκορδάτος επέμενε να κάνει τις ραδιουργίες του και να παίζει τα παιχνίδια της εξωτερικής του πολιτικής ευνοώντας τον δολοπλόκο Metternich. Αυτός κάποτε μας βοήθησε και του χρωστάμε πολλά. Τώρα πια είναι θιασιώτης μιας τετράγωνης λογικής, όχι πια στρογγυλής. Νομίζει ότι το παιχνίδι θα το κερδίσουμε από αέρος, με μακρυνές ρίψεις πυρύτιδας. Οι τακτικές όμως άλλαξαν, και με γρήγορες κοφτές κινήσεις αιφνιδιάζεις τον εχθρό. Με νεαρούς και θαρραλέους πολεμιστές, όχι με γερασμένους και τραυματισμένους, αναπαυμένους στις δάφνες τους ήρωες. Τα νέα δεν άργησαν να ακουστούν. Μέχρι και στη βουλή φτάσανε οι ταραξίες. Από τα άκρα δεξιά εξαπέλυσαν την επίθεσή τους. Κάψανε, ρημάξανε, λεηλατήσανε, σπήλωσαν τη δόξα και τα μνημεία μας. Και πόσοι ήταν άραγε δαύτοι....μια χούφτα. Αλλά κι εμείς ξέρουμε τί θα πει χούφτα, ξέρουμε καλά. Θα τους πετάξουμε στη θάλασσα. Και όσο αυτοί θα συνωστίζονται στην προκυμαία, θα γράφουν την πιο πικρή χρυσή σελίδα τους.
