Θεωρια του Τιποτα - Volume 2-

Εγω, η Μπανανα, η Θεωρια της υπαρξης, η Μαδαγασκαρη και το Πλοιο της ερημου

Ο ζωντανός θρύλος των blogs επιστρέφει με μια δυναμική (826352,12), σε μια προσπάθεια να παρουσιάσει την ολοκλήρωση της θεώρησης του (σε εκλαϊκευμένη μορφή)...

Εγώ ο κατσαρίδας, μετά από μια απουσία ημερών-μηνων από τα blogs και τα γενικότερα δρώμενα - κάπως πρέπει να βγάλουμε και το ψωμί μας βρε αδερφέ - επιστρέφω για να τεκμηριώσω την μεγαλειώδη θεωρία μου. Μετά από χρόνιες συσκέψεις μετά του εαυτού μού, αλλά και με άλλες προσωπικότητες του χώρου, και αφού επιτέλους ολοκλήρωσα την περιοδία μου (που κατεληξε σε παροδια) στην Πρωσικη Ζουαζιλανδη και στα περιξ, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η μπανάνα τρώγεται καλύτερα χωρίς την φλούδα...

Για να δείτε λοιπόν πόσο δύσκολο είναι να αναρριχηθείς στην κλίμακα της διαλογικής επεξεργασίας, αρκεί το προηγούμενο παράδειγμα... Αλλά μην βιάζεστε να κρίνετε αυτό το κείμενο (γιατί ξερώ ότι από μέσα σας αναρωτιέστε τι μαλακι.. θα πει πάλι αυτός ο κατσαρίδας).

Η θεωριά αυτή λοιπόν, είναι ανάλογης σημαντικότητας, με την θεωρία για το συμπάν για το οποίο από την εποχή του Γαλιλαίου ακόμα (αν θυμάμαι καλά το είχαμε συζητήσει και τότε σε ένα τετ-α-τετ... με τον Γαλιλαίο ντε!!) πολύ υποστήριζαν ότι συνεχώς διαστέλλεται... Το ίδιο λοιπόν συμβαίνει και στην περίπτωση μας. Παρολαυτα, το μονό βέβαιο είναι ότι μέσα στα χρονιά κατέληξα σε ένα σημαντικό συμπέρασμα... Η πραγματικότητα την οποία αντιλαμβανόμαστε δεν υπάρχει... ο κόσμος μας δεν υπάρχει! εμείς δεν είμαστε πραγματικοί!

Ναι ναι, όπως ακούτε (ή μάλλον διαβάζετε) φίλοι μου! Τώρα θα μου πείτε, ''ναι ρε φίλε, μπορείς να εκφράζεις ότι μαλάκια θες, its ok'' και απλώς να μην δώσετε σημασία σε αυτά που λέω. ΟΧΙ όμως αγαπητοί, εγώ πάντοτε μιλάω με ντοκουμέντα και για αυτό θα προβώ σε μια ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ, μάλιστα καλά διαβάσατε ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ γράφω, απόδειξη των όσων ισχυρίζομαι.

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά και απλά... Πιθανότητες, λοιπόν. Αυτό είναι το βασικό εργαλείο που θα χρησιμοποιήσω. Σκεφτείτε την πιθανότητα ύπαρξης του εαυτού σας. Το Ρ(ύπαρξης του ΕΓΩ)- ας το ορίσουμε για ευκολία και συντομία Ρ(ΕΓΩ)- αυτό λοιπόν ισούται με μηδέν.

ΑΠΟΔΕΙΞΗ:
Τα σπερματοζωάρια τα οποία ξαμόλησε ο πατέρας σας, λίγο πριν από την σύλληψη σας ήταν, αν δεν απατώμαι, δισεκατομμύρια. Όμως, μόνο ένα τα κατάφερε… εκτός αν έχετε δίδυμο αδερφό-ή. Άρα η πιθανότητα αυτή αγγίζει το μηδέν αφού είναι 1/1000000000 (στο περίπου, ε δεν ήμουν και μέσα για να ξέρω σίγουρα). Το ίδιο συμβαίνει και με την πιθανότητα σύλληψης των γονιών σας, καθώς και όλων των προγόνων σας. Συνεπώς αυτό το 1/1000000000 γίνεται 1/1000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000… στα βάθη των αιώνων και φτάνει πολύ κοντά στο μηδέν (σε αηδιαστικό σημείο, πρέπει να πω).

Με απλά μαθηματικά λοιπόν η Ρ(ΕΓΩ)= 1/1000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000… =0, ή για οσους ειναι γνώστες και ακριβολόγοι Ρ(ΕΓΩ)= 0,000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000001
Τινει δηλαδή στο 0, για να μην πω το αγγιζει.!!

Αν τώρα βάλουμε και συνυπολογίσουμε όλες τις Ρ(ΕΓΩ) των τρισεκατομμυριων ανθρωπων αυτού του κόσμου, τότε καταλαβαίνετε γιατί απειροελαχιστο νουμερο μιλάμε.

Απο δω και στο εξης δεν θα χρησιμοποιήσω τονους γιατι βαριέμαι (και πολλους εβαλα...)

Βαση πιθανοτητων λοιπον, ο κοσμος αυτος που βιωνουμε καθημερινα δεν υπαρχει.
Σε αυτο το σημειο ομως, δημιουργείται ενα οξυμορο ζητημα. Και ο κοσμος που βιωνουμε τι ειναι?

Αυτο ειναι ενα αλλο φιλοσοφικο ερωτημα στο οποιο θα αναφερθω σε αλλο χοροχρονικο διαστημα, μετα απο την καθιερωμενη τηλεφωνικη μου συνομιλια με τον Σωκρατη (Πεμπτη σημερα) και υστερα απο το προγραμματισμενο, εδω και τριαντα χρονια (οχι χρονια οπως τα μετραμε στην γη, αλλά στον Δια), ταξιδι μου στην Μαδαγασκαρη με το πλοιο της ερημου..