ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΛΟΙΠΟΝ

αποτελεί μεγάλη πρόκληση στην καρριέρα μου να θεωρούμαι ισάξιο μέλος - κουρέλι μιας κοινότητας που έχει την μοναδική επιτυχία να φιλοξενεί στους κόλπους της το enfant gate της σημερινής κοινωνίας, την αφρόκρεμα θα έλεγε κανείς της διανόησης και της ανοησίας που ανέδειξαν μέχρι σήμερα οι επιστήμες της φιλοσοφίας, της λογοτεχνίας και γενικότερα του πολιτισμού. Τα κουρέλια ακόμα δεν είπαν τον τελευταίο τους στίχο και θα τραγουδήσουν τις μεγάλες τους επιτυχίες όχι μόνο στο στίβο της ζωής με την έννοια που μας επέβαλαν οι προκατ θιασώτες του δυτικού πολιτισμού, αλλά σε μικρά, υγρά και μπαρουτο-καπνισμένα υπόγεια εκεί που κάθε νύχτα προετοιμάζεται η πιο σύγχρονη επανάσταση. Η ανάγκη για ελεύθερη έκφραση, μέσα από καθημερινό ευφυολόγημα, δεν καθιστά μονάχα την παπαρολογία ως ύψιστο προϊόν της πνευματώδους προσωπικότητας του καθενός μας αλλά ανοίγει την όρεξη του μυαλού μας για ψυχαγωγία και περεταίρω εκπαίδευση των απαίδευτων καθωςπρέπει σοβαροφανών συνανθρώπων μας.

'Οσοι πιστοί προσέλθετε σε αυτό το μετα-μοντέρνο σουρρεάλ και συνάμα εντροπικό blog που είναι βέβαιο ότι θα σας στροβιλίσει σε μια αέναη πραγματικότητα του νου και της σκέψης.

ΖΟΥΖΟΥΝΙΣΜΑΤΑ

Γλυκά μου ζουζούνια είμαι βαθύτητα συγκινημένος που ένα blogaκι μπορεί πλέον να στεγάζει τις ανησυχίες, τις σκέψεις και γενικότερα ρε παιδί μου τους προβληματισμούς μας. Ένας πολυχώρος ψυχαγωγίας είναι πλεόν πραγματικότητα όπου προσωπικότητες από τις τέχνες και τα γράμματα φιλοξενούνται και προσφέρουν δίχως αντάλλαγμα έμπνευση για ζωή.....
Τα κουρέλια περήφανα πλέον βαδίζουν προς τη δόξα και τη καταξίωση.
Αν και εμπνευστές είναι όλα τα κουρέλια του πλανήτη, συγχαίρω ιδιαίτερα τους δημιουργούς*.....
Είναι αλήθεια πως ο όρος 'κουρέλια' είναι ιδιάιτερα εύστοχος και ταυτόχρονα τιμημένος. Περιλαμβάνει την διάθεση για αυτοκαταστροφή και ταυτόχρονα την διάθεση για απόλυτη δημιουργία. Εξάλλου οι αντιφάσεις είναι χαρακτηριστικό τους. Εξάλλου ποτέ δεν είχαν κανένα χαρακτηριστικό.
Ξέροντας πώς είναι ο πάτος και ταυτόχρονα γνωρίζοντας οτι η άβυσσος δεν έχει τέλος τα κουρέλια είναι έτοιμα για νέες περιπέτειες..... Δεν φοβούνται να φτάσουν ακόμη πιο χαμηλά, παρόλο που η άβυσσος κρύβει πολλά....
Ένας ύμνος τελικά σε όλους τους επαναστάτες..... τους επαναστάτες του τίποτα..... τους επαναστάτες με αιτία..... αλλά χωρίς απολογία......
Τιμή και δόξα στις φιλήδονες υπάρξεις....


* Θ α οργανωθεί ειδική βραδιά με ταινιούλα Ζερβού..... και όλα τα καθέκαστα.... όπου ο Κούρκου θα τιμηθεί όπως του αξίζει....αρκεί να γυρίζει....!

Λίγα λόγια για τα κουρέλια

Τα κουρέλια αποτελούν κλασικό παράδειγμα νέων γεννημένων από τα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα ως τις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα. Αποτελέσμα αυτής της ιστορικής φάρσας ήταν
να πάρουν μυρωδιά από τα 80s:
- Το είδες το τελευταίο video clip του Michael Jackson;
- Το είδα μαλάκα αλλά εγώ είμαι του νέου κύματος, Talking Heads και τα ρέστα.
- Άσε ρε μαλάκα, ψευτοκουλτουριάρη, σε λίγο θα μας πεις ότι και οι Smiths θα γίνουν ιστορικό συγκρότημα.
- Αυτό θα το κρίνει μόνο ιστορία. Πάμε προς το παρόν να παίξουμε με τα Play Mobil;
- Φύγαμε
να ανδρωθούν στα 90s:
- Πιστεύω ότι ο Cobain είναι η τελευταία ροκ φιγούρα που υπάρχει. Έχει κάτι από Χέντριξ και Ian Curtis
- Σιγά μην αυτοκτονήσει κιόλας. Μαλάκας είναι μωρέ, ποζεράς, να βγάλει φράγκα θέλει και αυτός!
- (Ντριννννν, το κουδούνι) Τι θα γίνει πια με αυτό το κολοσχολείο; Λέω να κάνουμε καμιά κατάληψη, βαρέθηκα. Οι κατάσταση με τις τυρόπιτες έχει παραγίνει
και να δημιουργούν στα 00s:
- Μαλάκες σήμερα στο γραφείο πάλι κολοβάραγα.
- Ναι γάμησε τα και γω. Έλιωσα στο net.
- Όντως. Πολύ κούραση. Νομίζω ότι πρέπει επιτέλους να χαλαρώσουμε λίγο. Το βράδυ ταινιάκι ρετρό, με όλα τα συνοδευτικά;
- Αυτό μας αξίζει. Κατά τις εννιάμισι. Θα φέρω και καμιά σπλατεριά.
Όπως λοιπόν όλοι καταλαβαίνουμε, τα κουρέλια αποτελούν παραδείγματα λαμπρών επιστημόνων και ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων, κάτι που έχει βέβαια σαν αποτέλεσμα να αντιμετωπίζονται από το αντίθετο φύλο ως πρότυπα αντρών και μελλοντικών συζύγων. Έχοντας αρνηθεί ο καθένας πάνω από δέκα προτάσεις γάμου, είκοσι ανήθικες και καμιά τριανταριά δευτερεύουσες, συνεχίζουν μετά μανίας να πίνουν, να καπνίζουν, να βλέπουν ταινίες του Γκοντάρ, του Ζερβού και του Sly Stallone, να πηγαίνουν σε εκθέσεις ζωγραφικής, σε εκθέσεις ιδεών, σε εκθέσεις αξιολογήσεων και σε εκθέσεις στον ήλιο, και να διαβάζουν τα απομνημονεύματα του Κώστα Πετρόχειλου, του Ραμσή του Τέταρτου και του χιονάνθρωπου των Ιμαλαΐων. Τα συνηθισμένα δηλαδή.
Όπως συνηθισμένα είναι και τα ίδια. Παιδιά του Γιάννη, του Νίκου, της Ελένης, του κατώτερου θεού, της Άννας, του Φώτη, των λουλουδιών, της Ειρήνης, του Σταμάτη, της Χελιδόνας, της Σαμαρίνας, της Μαίρης, των ανθρώπων, και γενικώς, δεν προσπάθησαν ποτέ να γευτούν τους καρπούς της γενναιοδωρίας που έδειξε η φύση απέναντί τους. Αφού εκπλήρωσαν κάποια από τα όνειρα τους, ανθρακωρύχοι στο Βέλγιο, ταξίδι με το πλοίο της ερήμου στη Μαδαγασκάρη, κατασκήνωση - διαμαρτυρία έξω από το Big Ben για την προστασία του θαλάσσιου ιπποπόταμου, συλλογή ηφαιστιακών πετρωμάτων από τη Χερσόνησο της Καμτσάτκας, αναρρίχηση στον Πύργο της Πίζας από τη δυτική – νοτιοδυτική πλευρά (δηλαδή την πλευρά που γέρνει για όσους δεν γνωρίζουν τις χωρικές συντεταγμένες του διάσημου πύργου), σούβλισμα αρνιού στα νησιά του Πάσχα, κατάδυση με σκάφανδρο στη Φοντάνα Ντι Τρέβι, αποφάσισαν να αράξουν, γιατί παρακουράστηκαν.
Αλλά όσο και να αράξουν δεν πεθαίνουν. Αλλά και να πεθάνουν, τι να λέει;
Λυπάμαι κορίτσια, αλλά τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα! Στην υγειά της Βέρας λοιπόν, ή σε κάποια Βέρα τελος πάντων...

Οδηγίες προς Κουρέλια

Προτείνω μερικά πράγματα για την καλύτερη λειτουργία του blog:

1. Σε κάθε post ή comment που γράφεται, καλό θα ήταν να υπάρχει ένας τίτλος, προκειμένου στη λίστα blog archives να μην φαίνονται ολόκληρα κατεβατά.
2. Θα είχε ενδιαφέρον, τα profiles να εμπλουτιστούν για να δούμε τι παπαριά έχει να γράψει ο καθένας για τον εαυτό του.
3. Το χρώμα των γραμμάτων των posts - comments νομίζω ότι είναι καλύτερα να είναι μαύρο
4. Όσοι βρίσκονται εντός συνόρων (Ζούγα μας λείπεις! Σε αγαπάμε!), ας γράφουν σε ελληνικά. Άλλωστε είμαστε φαν των γλωσσικών παιχνιδισμών...

ax paidia me sigineitai...
twra pou vrika epitelous forum gia na
ekfrasw ta vathitera kai eugenestera twn
sinaisthimatwn mou, tha sas flomosw stis
malakies...

Κάπου, κάπως, κάποτε ...

"... Είμαστε ωραίοι και ιστορικά μοιραίοι ... "
Ο παραπάνω στίχος ανήκει στο τραγούδι που ο Σπύρος, η Δήμητρα, ο Βλάσσης κι ο Γιάννης ήθελαν να διαγωνιστούν το 1991 στο διαγωνισμό της Eurovision και είναι αυτός που πιστεύω ότι πραγματικά μας χαρακτηρίζει … Η συμβολή της παπαριάς και της παπαρολογίας στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους ήταν, είναι και θα είναι καταλυτική. Έτσι λοιπόν κι εμείς εδώ και χρόνια συμβάλουμε στην εξέλιξη αυτή. Καιρός λοιπόν να μοιραστούμε με τον κόσμο την αστείρευτη παπαρολογία μας, η οποία προέρχεται από την ενεργητικότητα, τη δημιουργικότητα καθώς και την απύθμενη φαντασία μας (το βαρέλι δεν έχει πάτο … ).
Μπορεί να μην είμαστε απαράδεκτοι όπως η παρέα του Λυκαβηττού αλλά σίγουρα είμαστε κι εμείς ωραίοι και φυσικότατα ιστορικά μοιραίοι ... μα πάνω απ όλα είμαστε κουρέλια... Κι ως γνωστών τα κουρέλια σταμάτησαν να τραγουδάνε και πλέον εκφράζονται μέσω του διαδικτύου ... :)

Για όσους δεν ξέρουν το καλό παρεάκι στο Λυκαβηττό το 1991 μπορούν να το μάθουν τώρα... γιατί ποτέ δεν είναι αργά...

Regards to Mr A.P.

Τα κουρέλια νιώθουν την υποχρέωση να ευχαριστήσουν (και με όποιον τρόπο επιθυμεί ο ίδιος...) το φίλο, συνάδελφο (ως προς την ιδιότητα του συγγραφέα) και γενικώς πνευματικό ηγέτη Α. Π. ή Χοντρούλη, ο οποίος είναι ο πνευματικός πατέρας του ομολογουμένως ευρυματικότατου τίτλου του Blog. Η σύλληψη του τίτλου έγινε ένα βράδυ αχαλίνωτης μπυροποσίας και παπαρολογίας του νονού με κάποια από τα κουρέλια (βρωμερά και όχι, ε Βρωμιάρη;). Όταν ήρθε η ιδέα του blog, μας έδωσε αμέσως το ok για να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη χοντρούλικη μαλακία για τίτλο και έτσι δόθηκε η δυνατότητα στην κοινωνία να διαβάζει τα σπουδαία πράγματα που γράφονται εδώ. Τα κουρέλια μετά από ώρες συζητήσεων και αναλύσεων αποφάσισαν να του δώσουν τον τιμητικό τίτλο, που ελάχιστοι έχουν την τύχη να φέρουν, του Χρυσού Κουρελιού. Ο κλήρος για το διαδικαστικό αυτής της απονομής έτυχε σε μένα. Ε ναι λοιπόν! Εγώ ο Παπαρολογοτέχνης, ένα απλό και τιποτένιο κουρέλι, απονέμω στον Α. Π. τον τίτλο του Χρυσού Κουρελιού. Σε ευχαριστούμε Α. !! Ο Α. Π. αποτελεί λαμπρό παράδειγμα νέου (ή όχι και τόσο). Όταν ήταν μικρός ήθελε να γίνει βυρσοδέψης και λίγο αργότερα λατερνατζής, αλλά η άτιμη η κοινωνία, που άλλους τους κατεβάζει με το ασανσέρ και άλλους με τις σκάλες, δεν του το επέτρεψε. Η γεωλογία του έκλεψε την καρδιά, στη συνέχεια η γραφιστική, λίγο πιο μετά η Γεωργία, κάπου ενδιάμεσα η Μπελαμάνα, και τέλος η Κοκκινοσκουπίτσα. Κάποιες φήμες μάλιστα λένε πως είχε και έναν άκαρπο έρωτα με το μάγο του Όζοντος. Αλλά ως εδώ. Όσοι ενδιαφέρονται να γνωρίσουν περισσότερα γι' αυτόν το μεγάλο άνθρωπο, ας ψάξουν αλλού.
Υ.Γ. Επίσης, προτείνω ανεπιφύλαχτα την ποιητική του συλλογή "Τα Μετεικάσματα", εκδόσεις "Τρίεδρος". Εδώ τα πρότεινε ο τεράστιος Κωνσταντίνος Τζούμας. Στο μέλλον ίσως γίνουν upload κάποια αποσπάσματα.

Οδηγίες για sign in

Μαλάκες, δεν ξέρω τι γίνεται και πώς λειτουργεί το όλο πράγμα, αλλά αν δεν μπορείται να γράψετε, κάντε αυτό. Αφού κάνεται πρώτα subscribe στην εγγραφή που πρέπει να σας έστειλε ο Κουρκούμπας, πάνω δεξιά που υπάρχει μια επιλογή για new post, πατήστε δεξί κλικ και επιλέξτε open in new window. Λογικά, θα ανοίξει ένα παράθυρο που θα δίνει την επιλογή του posting. Άντε καλημέρα