Cocktails στο Καλυψώ -Έλα ρε δικέ μου, μην είσαι έτσι τώρα. Έχουμε έρθει εδώ παρεάκι διακοπές όλοι μαζί μετά από τόσα χρόνια και εσύ είσαι μυστήριος;!
-Καλά σου λέει ρε μαλάκα Νίκο. Στην Πάρο είμαστε. Πού θες να βγούμε δηλαδή; Αφού τα ωραία γκομενάκια σ’ αυτά τα clubs πάνε… πώς να το κάνουμε τώρα;!
-Έχετε λυσσάξει ρε κωλόπαιδα! Χτες μέχρι τις 5 το πρωί δεν ήμασταν εκεί με τα σκυλοpop να βαράνε μέσα στ’ αυτί μας; Τέλος πάντων… Σας το λέω από τώρα όμως, ότι αύριο θα πάμε στο άλλο το μπαράκι που περάσαμε απ’ έξω χτες. Μια χαρά μουσικούλα έπαιζε και μια χαρά κόσμο είχε.
-Καλά καλά…
Αυτό που απασχολούσε τον Νίκο δεν ήταν ούτε η μουσική, ούτε το ξενύχτι, ούτε το γεγονός ότι με το στυλ και το ντύσιμό του αισθανόταν σαν τη μύγα μες’ στο γάλα σ’ αυτά τα μαγαζιά. Και ο λόγος που εκείνο το βράδυ είχε φάει σκάλωμα, και ήθελε να πάει πάση θυσία στο ‘εναλλακτικό’ μπαράκι με τους ξένους τουρίστες, λίγη σχέση είχε με την ποιότητα της προσφερόμενης διασκέδασης. Τι ήταν όμως;
Ένα φευγαλέο βλέμμα που προσγειώθηκε πάνω στο δικό του, και που ο πράσινος πάγος του, του έκοψε την ανάσα. Μία διάφανη ύπαρξη που ο ανελέητος Ελληνικός ήλιος είχε τραυματίσει. Ένα σχεδόν μελαγχολικό χαμόγελο από αυτά που τον έκαναν να αναθεωρεί τις ξενέρωτες ορθολογικές του απόψεις περί κεραυνοβόλου έρωτα. Είχε πιστέψει ότι αν πήγαινε εκεί το βράδυ θα τη συναντούσε. Ένα ραντεβού συμφωνημένο με μία ματιά. Δεν το πίστευε ότι περνούσαν τέτοιες ανοησίες από το μυαλό του…. αλλά… η παρέα είναι παρέα… και η παρέα θέλει ‘trendy’ καταστάσεις.
Όμως ο Έρως, ο γιός της Αφροδίτης, αυτή η bisexual, στρουμπουλή τερατογενής διασταύρωση μεταξύ ανθρώπου και περιστεριού είχε άλλα σχέδια… αχ ο Έρως!!!!
Ο ανυποψίαστος μας ήρωας, βόλεψε την ξινισμένη του διάθεση σε ένα σκαμπό εντός εκτός και επί τα αυτά της μπάρας. Το είχε πάρει απόφαση ότι μόνο με ένα αξιοσέβαστο αριθμό, αμφιβόλου ποιότητας, gin & tonic θα ‘πάλευε’ άλλη μία γυφτοhiphopμπουζουκοντιμπιντάι extravaganza. Μόλις έχασε το ενδιαφέρον του από το λεμονάκι που έπλεε στο μισοτελειωμένο του πότο άρχισε να εξετάζει το χώρο. Σορτσάκια, ανοιχτά πουκάμισα, mojitos, μπούτια, βυζιά, gel, νύχια, μαλλιά, μπράτσα, κώλοι, μα… Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι λίγα μέτρα μακριά του καθόταν αυτή. Εμφανώς βαριεστημένη αλλά τόσο απλή, τόσο όμορφη!
Ρούφηξε ένα τρίτο, ίσως τέταρτο, στα σβέλτα για να πάρει θάρρος, ξεπέρασε το κόμπλεξ των τριών αποτυχημένων προσπαθειών για την κατάκτηση του proficiency, ανασύνταξε τις σκέψεις του για να μην ξεφουρνίσει καμία χοντράδα, σαν αυτές που συνηθίζει όταν μιλάει μεθυσμένος σε κορίτσια μαζί με τους κάφρους τους φίλους του, και βουρ!
-Γειά.. χάι*
-hi!
- Μάι νέιμ ιζ Νίκος… άι σο γιού λαστ νάιτ ατ δατ μπαρ…ριμέμπερ? Άι γουάζ γουάντερινγκ ιφ γιού γουντ λάικ του χαβ α ντρινκ γουίθ μι…**
-… ehh… je suis désolé Nicolas mais je parle juste un peu d’anglais. Parle-tu francais?***
-..εε…Ζακ Κουστώ?!****
Βράχια από κομπόστα
Η Ειρήνη σταμάτησε το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου γιατί κάτι δεν πήγαινε καλά. Δεν άργησε να βρει το πρόβλημα που δεν ήταν άλλο από ένα τρύπιο λάστιχο.
-Πάλι ρε γαμώτο;!
Φυσικά δεν είχε ιδέα πώς να το αλλάξει και η σκέψη του κηρύγματος που θα εισέπραττε από τον μικρό αδελφό της αν τον έπαιρνε τηλέφωνο γιατί ‘είσαι πια 30 χρονών γομάρα και δεν έχεις μάθει ακόμα να αλλάζεις ένα γαμω-λάστιχο ρε πούστη μου… και κάθε φορά τρέχω εγώ σαν τον μαλάκα’, την έκανε να αναθεωρήσει τη στρατηγική της.
Πριν καλά καλά αποφασίσει τι έπρεπε να κάνει μία μηχανή σταμάτησε δίπλα της.
-Γειά! Όλα καλά;
-Ε.. να μωρέ… λάστιχο..
-Μου επιτρέπεις να σε βοηθήσω; Πέτρος
-Σ’ ευχαριστώ πολύ Πέτρο! Ειρήνη
Τα υπόλοιπα πάνω κάτω μπορείτε να φανταστείτε πώς εξελίχθηκαν. Ο Πέτρος επαγγελματίας φωτογράφος και αναρριχητής, βρισκόταν στην Κάλυμνο για να σκαρφαλώσει και να φωτογραφήσει κάποιες διαδρομές. Η Ειρήνη παραθέριζε στο εξοχικό της όπως κάθε χρόνο. Με αφορμή το σταυρό και το γρύλο, το απαραίτητο flirt παίχτηκε δεξιοτεχνικά και από τις δύο πλευρές. Η ροζ ισοπαλία βρήκε τον Πέτρο το ίδιο κιόλας βράδυ καλεσμένο στο εξοχικό της Ειρήνης για prive δείπνο, προς ανταπόδοση της ιπποτικής οδικής βοήθειας.
Αφού ξεπέρασε την πρώτη γλυκιά αναστάτωση της καινούριας σαγηνευτικής γνωριμίας, συνειδητοποίησε ότι τα προβλήματά της για την ημέρα δεν είχαν τελειώσει. Η ώρα ήταν ήδη περασμένες δύο, ο Πέτρος θα ερχόταν κατά τις εννέα και η Ειρήνη έπρεπε να φροντίσει πάνω απ’ όλα να δείχνει κουκλάρα. Έλα όμως που έπρεπε να τον ταΐσει και κάτι τον άνθρωπο. Η γνωστή και δοκιμασμένη καβάντζα της μαμάς δεν έπαιζε, και το ενδεχόμενο φαγητού απ’ έξω δεν της αρκούσε. Ήθελε να εντυπωσιάσει, παρόλο που το μόνο πράγμα που ήξερε να φτιάχνει ήταν παγάκια. Δεν πτοήθηκε όμως! Πήγε στο super market της περιοχής και ξεκίνησε να φορτώνει το καρότσι με υλικά για κάτι ‘ψαγμένο’ και ‘κουλτουριάρικο’. Η υπάλληλος την κοίταζε παράξενα καθώς αράδιαζε το χοιρινό, την κομπόστα βερίκοκο, το ντόπιο κατσικίσιο τυρί και τα αράπικα φιστίκια πάνω στο ταμείο.
Οι ώρες πέρασαν, η Ειρήνη μας μεταμφιέστηκε σε μία αιθέρια νεράιδα, η γαστρονομική νάρκη που ψηνόταν στο φούρνο ήταν έτοιμη να εκραγεί και ο Πέτρος κατέφθασε καβάλα στην άσπρη μηχανή του. Η βραδιά εξελισσόταν όμορφα. Ο Πέτρος γέμιζε τα ποτήρια, η Ειρήνη του έδειχνε λίγο αμήχανα τις φωτογραφίες που τράβηξε από τις διακοπές με τις φίλες της, καθώς οι περισσότερες ήταν κάτι κουνημένες αηδίες, και τα πεπτικά υγρά είχαν ξεκινήσει το καταστροφικό τους ταξίδι… ώσπου…
-Πέτρο είσαι καλά; Εσύ έχεις γίνει κάτασπρος!
-Εχμ… λίγο το στομάχι μου… δεν είναι τίποτα
Τι ‘τίποτα’ καημένε;! Κατάπιε από ευγένεια ο νεαρός αθλητής το φονικό παρασκεύασμα, και μετά από μία διαολεμένη κούρσα μέσα στο αυτοκίνητο της Ειρήνης, μεταξύ στροφών και βίαιων αποβολών μερικώς χωνευμένης τροφής από τη στοματική κοιλότητα, το ραντεβού συνεχίστηκε στο νοσοκομείο!
Φθινοπωρινή Πρωτοχρονιά
Ξέρω ότι ψοφάτε να μάθετε τι απέγινε ο Νίκος με τη Monique και η Ειρήνη με τον Πέτρο. Όσο cool και να μου το παίζετε, κατά βάθος αυτά τα γλυκανάλατα γουστάρετε όλοι. Ο Νίκος με τη βοήθεια των μεταφραστικών υπηρεσιών της ελληνίδας φίλης της Γαλλιδούλας κατάφερε να περάσει από τη γλώσσα του σώματος στη δική του και της Monique, και να εξελίξει το ειδύλλιο. Αυτή τη στιγμή ψάχνει για φροντιστήριο Γαλλικών στους Αμπελόκηπους και για πτήσεις για Παρίσι μέσα στο φθινόπωρο. Ο Πέτρος ευτυχώς έχει αναρρώσει και μέσα στο Σεπτέμβρη ξεκινάει μαθήματα πρώτων βοηθειών. Η Ειρήνη παρακολουθεί μαθήματα μαγειρικής και ιδιαιτέρα σεμινάρια φωτογραφίας που της παραδίδει ο Πέτρος!
Μη μου πείτε αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι ότι δε σας έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο στις καλοκαιρινές σας διακοπές;! Και επιστρέφετε όλοι στις ζωές σας και όλο αποφασιστικότητα μονολογείτε:
-Ε λοιπόν από Σεπτέμβρη θα..
Τι θα;! Πάτε γυμναστήριο; Μάθετε να παίζετε φαγκότο; Εντρυφήσετε στον Πολωνικό κινηματογράφο; Εκπαιδεύσετε θαλάσσιες χελώνες; Γράψετε μία νουβέλα; Έχετε άπειρες επιλογές απ’ ότι καταλαβαίνετε. Εγώ από Σεπτέμβρη θα ξαναξεκινήσω να γράφω στο blog μου!
ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ!!!!
*χάι (hi) – γειά
** My name is Nikos… I saw you last night at that bar…remember? I was wondering If you would like to have a drink with me –Το όνομά μου είναι Νίκος… σε είδα χτες το βράδυ σ’ εκείνο το μπαρ… θυμάσαι; Αναρωτιόμουν αν θα ήθελες να πιούμε ένα ποτό μαζί
***Λυπάμαι Νικόλας μα μιλάω πολύ λίγα αγγλικά. Μιλάς γαλλικά;
**** Ζακ Κουστώ (Jacques Cousteau )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου