Ο ήλιος έχει αρχίσει να μου καίει το πρόσωπο. Ουφ, μάλλον είναι ώρα να σηκωθώ. Το παράθυρο πάνω από το κρεβάτι μου πάντα ανοιχτό, ακόμα και στη διάρκεια της νύχτας, να με αφήνει να χαζεύω τον έναστρο ουρανό πριν με πάρει ο Μορφέας στην αγκαλιά του. Πετάω το πάπλωμα και προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι μήνα έχουμε. Πω, ρε πούστη μου… είναι Γενάρης. Αντί να χιονίζει, να ρίχνει καρέκλες και να είναι όλα γκρίζα και μουντά, παντού χρώματα. Ο Ήλιος παίρνει την εκδίκησή του και λάμπει στον ουρανό που περισσότερο Απρίλη θυμίζει παρά Γενάρη. Γουστάρω τρελά … πάντα ήθελα να γίνουμε Καλιφόρνια, ξέρετε κοντομάνικα, κορίτσια με μπικίνι, βόλτες στις παραλίες, beach πάρτυ. Απόρροια της παιδικής μου λατρείας για την σειρά Beverly Hills. Αλήθεια που χάθηκε ο Ντίλαν, ο Μπράντο, η Κέλυ και τα άλλα παιδιά … πω πάνε 10 χρόνια από τότε, πουρά θα έχουν καταντήσει.Ανοίγω το ραδιόφωνο, Best 92.6. Παίζει το καινούργιο τραγούδι των Killers, Read my mind. Γαμάτο τραγούδι, χτες κατέβαζα το Album τους. Ωπ η ώρα είναι 10, γρήγορα Εν Λευκώ γιατί ξεκινάει ο Τζούμας. Ντύνομαι και παράλληλα ανοίγω το PC, μπαίνω στο net και ξεκινάω την on-line ενημέρωσή μου. Ακόμα καταλήψεις στα Πανεπιστήμια, τίποτα δεν έχει αλλάξει από την εποχή που ήμουν κι εγώ φοιτητής. Στις 11 έχουν πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στα προπύλαια οι φοιτητικές παρατάξεις της Αριστεράς και της προόδου. Βέβαια πως γίνεται να υπάρχει πρόοδος όταν τα πανεπιστήμια είναι κλειστά κι αυτοί αντιτίθενται σε κάθε μεταρρύθμιση δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι μια χούφτα «επαναστάτες» ταλαιπωρούν χιλιάδες φοιτητές καθώς και ολόκληρη την πρωτεύουσα με τις καταλήψεις και τις πορείες τους. Είχαμε τους επαναστάτες φοιτητές, τώρα έχουμε και τα παράπονα για τον καιρό. Καταστροφολογίες και δημιουργία κλίματος πανικού, «σε 50 χρόνια δεν θα έχουμε νερό», «σε 80 χρονιά η Κοζάνη θα έχει γίνει έρημος», «σε 30 χρόνια ….». Ρε κόλλημα που έχουν οι άνθρωποι με το μέλλον. Ζήστε ρε το παρόν πρώτα και βλέπουμε. Τι μανία είναι αυτή δεν μπορώ να καταλάβω. Ζητάνε όλοι χιόνια, βροχές και κακοκαιρία. Τους κακοφαίνεται η mini άνοιξη που έχουμε, αλλά μόλις πέσουν τα πρώτα χιόνια όλοι θα αρχίσουν να κλαίγονται για το κρύο και τις καταστροφές από τον άσχημο καιρό.
Ο Τζούμας παίζει Phil Collins και σχολιάζει κι αυτός την επικαιρότητα. Πες τα ρε άνθρωπε φωνάζω στο δωμάτιό μου… Με ενημερώνει ότι απόψε στο Bios παίζει ο Dj Crash. Μακάρι να μπορούσα να πάω αλλά το παρεάκι δουλεύει… κι αύριο η μέρα είναι εργάσιμη, μόνο εγώ έχω μείνει ρεμάλι, για λίγο καιρό όμως ακόμα. Θυμάμαι τι ωραία περνάγαμε τα φοιτητικά μας χρόνια στη Μασσαλία. Ο Τζούμας μιλάει για ένα Λιβανέζο φιλόσοφο και για τα γνωμικά του για το γάμο ενώ παράλληλα ακούγεται Patti Smith και When Doves Cry. Βυθίζομαι ακόμα περισσότερο στα χρόνια που πέρασα στη Μασσαλία. Μου λείπουν οι βόλτες στο παλιό λιμάνι, το αγνάντεμα κατά τη διάρκεια του δειλινού από τις επάλξεις των οχυρών του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Ιωάννη. Πανέμορφα μπαράκια στα παραδοσιακά Μασσαλιώτικα στενά και φλερτ με πανέμορφες Γαλλίδες συνθέτουν ένα Puzzle όμορφων αναμνήσεων και κάπου εκεί εκείνη, ψηλή, μελαχρινή, πανέμορφη, το άρωμα της νιώθω ότι το μυρίζω ακόμα. Αχ Vikentia (κατά το Γιοκαρίνειο άσμα ΑΧ Ευλαμπεία). Οι βόλτες στην παραλιακή λεωφόρο La Canebière είναι χαραγμένες στην μνήμη μου καθώς και η σκηνή που αγναντεύω την λεωφόρο Αθηνών από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Saint-Charles λίγο πριν μπω για τελευταία φορά στο τρένο της οριστικής επιστροφής μου στην Αθήνα. Είναι όμορφο το λιμάνι της Μασσαλίας… αχ Μασσαλία. Το κινητό μου χτυπάει… ο Οδυσσέας, όχι φυσικά ο Οδυσσέας του Όμηρου αλλά ένας φίλος… κανονίζω καφέ Γλυφάδα… Ας απολαύσω τον καταπληκτικό καιρό τώρα που μπορώ ...................................................................και τι πειράζει που η μόνη Μασσαλία που ξέρω κι έχω επισκεφτεί είναι η οδός δίπλα στη νομική ? σε λιμάνι σπούδασα κι εγώ, σε αυτό του Πειραιά. Αλλά ψαρώσατε λίγο έ ??? χα χα χα. Καλημέρα σας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου