Δευτέρα 1-1-2007. Να που φτάσαμε μέχρι εδώ λοιπόν. Το κεφάλι μου μοιάζει με την καμπάνα της Notre Dam, την οποία χτυπάνε μικροί Κουασιμόδοι. Αλήθεια τι σόι έθιμο είναι αυτό, να υποδεχόμαστε το νέο έτος με άφθονο αλκοόλ, τρελούς χορούς και ένα απίστευτο πονοκέφαλο ? Η ώρα είναι 12:41 κι οι ώρες που έχω κοιμηθεί δεν είναι ούτε όσα τα δάχτυλα του ενός χεριού… βέβαια είμαι λίγο μεγάλος για να μετράω με τα δάχτυλα, αλλά να μου επιτρέψετε να νιώθω ακόμα παιδί. Ένα παιδί που δεν μετράει τα άστρα … Αυτό το σταμάτησα κάπου μέσα στην δεκαετία του 90, όταν και η φωτορύπανση της Αθήνας σταμάτησε να μου επιτρέπει να τα βλέπω καθαρά στον Αττικό ουρανό.
Από την ώρα που ξύπνησα έχω ένα ηλίθιο χαμόγελο χαραγμένο στο πρόσωπό μου που δεν λέει να φύγει, δεν θέλω να φύγει. Το μυαλό μου πετάει λίγες ώρες πριν, ένα πάρτυ, αγαπημένα πρόσωπα και τόσο πολλή αγάπη και θετική ενέργεια. Παιδιά που τα ξέρω λίγο χρονικό διάστημα, συγκριτικά με τα χρόνια ζωής μου και τα αγαπώ τόσο πολύ. Στην εγωιστική μας εποχή λένε ότι οι αληθινές φιλίες έχουν θυσιαστεί στο βωμό των σχέσεων συμφέροντος. Δεν το πιστεύω.
Είμαστε η ζωντανή απόδειξη για το αντίθετο. Η ιστορία που ξεκίνησε για μένα ένα αυγουστιάτικο βράδυ του 1998 με ένα όνειρο, συνεχίζεται 9 χρόνια μετά και πλέον έχει εξελιχθεί σε ονειρική. Πρόσωπα και φάτσες χαρούμενες που σημαίνουν πάρα πολλά για μένα, αυτή ήταν η ανταμοιβή μου για τις πρώτες ώρες του νέου χρόνου. Ξέρετε ποιοι είστε, δεν χρειάζεται να αναφέρω ονόματα. Άλλους σας βλέπω συχνά, άλλους λιγότερο, με άλλους είμαστε πιο κοντά, με άλλους λόγω των διαφορετικών ρυθμών όχι τόσο κοντά όσο θα ήθελα. Όμως όλοι σημαίνεται πολλά για μένα. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο να γράψω. Ο πονοκέφαλος κι ο ήλιος που πέφτει πάνω μου από το παράθυρο με έχουν μπλοκάρει. Ίσως να φταίει και το ότι δεν έχει κάποιο σκοπό το κείμενο αυτό… είναι απλά έκθεση σκέψεων και συναισθημάτων. Σκέψεις και συναισθήματα ενός παιδιού που δεν μετράει πλέον τα άστρα, αστέρια είναι όσοι είναι γύρω του κι αυτό του φτάνει. Μακάρι για όλους μας τα καλύτερα να είναι αυτά που θα έρθουν. Καλή χρονιά να έχουμε, με υγεία, ευτυχία και πολλές ευχάριστες προσωπικές αλλά και παρεϊστικες στιγμές.
Κι όπως λέει κι ο Νιόνιος «Να μας έχει ο θεός γερούς, πάντα ν’ ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε βρε, με χορούς κυκλωτικούς κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς»
PS : Το ξέρω ότι ίσως το Post Μου να είναι λίγοοοο γελοίο, αλλά επειδή εγώ είμαι ΠΟΛΥ γελοίος γουστάρω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου