Ένα απλό Δευτεριάτικο βραδάκι ήταν, τελείως αντιεμπορικό (όπως συνηθίζουμε να λέμε εμεις οι trendyδες που βγαίνουμε κάθε μέρα εκτός από Δευτέρα) και ενω έπρεπε να βλέπουμε κανένα σάπιο ταινιάκι ή στην καλύτερη παρά πέντε, εμείς την κάναμε προς κέντρο. Γιατί? Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά...και όπου γυναίκα και μεις πακετάκι. Θα σας γυρίσω καμιά 10ρια χρονάκια πίσω οπότε πάρτε βαθιά ανάσα γιατί η χρονομηχανή προκαλεί ναυτίες. Πριν την 5ήμερη εκδρομή, λέγαμε να κάνουμε κανένα παρτάκι, να βγάλουμε κάνα φράγκο για να πληρώσουμε τα σφηνάκια της Ρόδου. Ε αυτό έγινε και χτες. 7 σχολεία του Πειραιά, Τρίτη Λυκείου δηλαδή, κάνανε τέτοιο πάρτυ στο Bocca. Εμείς δεν κολάγαμε αλλά ο κολητός μου έχει αδερφό 10 χρόνια μικρότερο, συνεπώς βρέθηκε η επαφή.
Πήρα μυρωδιά από Generation X, δηλαδή πολύ XXX μιλάμε. Η γενιά του i-Pod, του SMS, με τα ύποπτα βιντεάκια και το αστείρευτο καβλάντισμα με έβαλε στη θέση μου. Εγώ 27 και όλοι οι άλλοι 17! Μαγεία! Εγω στα 17 έβλεπα τους 25άρηδες και έκλανα μαλλί...Τί φοβεροί άντρες σκεφτόμουνα, με τα λεφτά τους, τα αμάξια τους, τις γκομενάρες τους με τα ντυσίματα τα σούπερ εξτρα κομπλέ... Τί ωραία ζήλια ήταν τότε...Όμως τώρα αντιστράφηκαν οι όροι. Τώρα εγώ είμαι ο μεγάλος εκεί μεσα και εμένα ζηλεύουν όλοι. Τα φιλαράκια του παιδιού εκει μας πιάσανε λίγο κουβέντα, τί δουλειά κάνουμε, πόσα βγάζουμε, πόσο θα θέλανε να κάνουνε κωλίδια με τη μπέμπα μόλις βγάλουν δίπλωμα κλπ... Τους έδινα το μπρελόκ να το παίξουνε μούρες για 10'' .... Φοβερές στιγμές... Πρώτη φορά είμουν σε κλαμπ μή καπνιζόντων! Μόλις βάζω την πρώτη βοτκίτσα και ανάβω τσιγάρο ξεχωρίζω. Τα πιτσιρίκια μασήσανε. Πςςςςςςς ποιός είμαι ρε παιδάκι μου.... Φτασμένος 30άρης λέει το βλέμμα ενός παιδάκου ο οποίος στο πίσω μέρος του μυαλού του ξέρει ότι την Τετάρτη γράφει Χημεία. Κουράδες. Τα φώτα σβήνουν, όλοι ουρλιάζουν, ο DJ αρχίζει να βαράει καλά και τότε πουφ...καπνός γίνομαι και η φιγούρα μου χάνεται στο άπειρο. Οι πιτσιρίκες μας δείχνουν το δρόμο. Δε μιλάμε για ξέκωλα...μιλάμε για έτοιμες γυναίκες. Ο μικρός μου ψιθυρίζει και δείχνει ποιες έχει φασώσει αυτή τη βδομάδα. Κάποιες τις γάμησε κιόλας. Από τα 14 πια φτάνουν τα μικρά στην πηγή και πίνουν και νερό. Είναι όλες ψώλες μου ξαναλέει. Όρμα σε καμία, είσαι και μεγαλύτερος, για σένα θα είναι παιχνιδάκι μου λέει. Αχχχ.....άσε με ρε Χριστιανέ του Θεού... Τις βλέπω και λιώνω...Τις λυπάμαι και λίγο που επιδίδονται σε ακατάσχετα φασώματα στους κανεπέδες... Μήπως το παρακάνουν λιγάκι? Μήπως αυτή η γενιά παραείναι αχαλίνωτη? Ή εμεις μέσα στην eighto-ninetίλα μας είμαστε λούληδες και φλωράτζες? Κωλώστρες του κερατά? Και οι γκόμενες είτε παρθενοπιπίτσες ή πηδιολάκια που όλοι τις θάβαμε στα πάρτυ. Τέρμα αυτά μάγκες. Αυτά τα πιτσιρίκια ξέρουν τί κάνουν. Παίζουν μπάλα σε ανοιχτό γήπεδο και πετάνε τα γκολάκια στο φτερό. Απολαμβάνουν και ζούνε δυνατά το τώρα. Τα ημίγυμνα γκομενάκια με βάζουν λίγο σε σκέψεις (αν πρέπει να με ανάβουν ή πρέπει να με ξενερώνουν) αλλά η εποχή και το ρεύμα τα τραβάει μαζί τους. Έχουν επιλογή και πάνε με ξασμένο μαλλί κολητό φόρεμα, και καλσονάκι για προκλητικό χωρό. Μαζί κι εμείς. Ζούμε ξανά τις εμπειρίες, και σε τρίτο πρόσωπο χορεύουμε, φιλάμε, χουφτώνουμε κλπ. Βλέπουμε αλλά δεν αγγίζουμε. Ή μηπως να αγγίξω? Όχι, την ευκαιρία μου την έχασα. Τώρα παιδιά, η ώρα σας.
Πήρα μυρωδιά από Generation X, δηλαδή πολύ XXX μιλάμε. Η γενιά του i-Pod, του SMS, με τα ύποπτα βιντεάκια και το αστείρευτο καβλάντισμα με έβαλε στη θέση μου. Εγώ 27 και όλοι οι άλλοι 17! Μαγεία! Εγω στα 17 έβλεπα τους 25άρηδες και έκλανα μαλλί...Τί φοβεροί άντρες σκεφτόμουνα, με τα λεφτά τους, τα αμάξια τους, τις γκομενάρες τους με τα ντυσίματα τα σούπερ εξτρα κομπλέ... Τί ωραία ζήλια ήταν τότε...Όμως τώρα αντιστράφηκαν οι όροι. Τώρα εγώ είμαι ο μεγάλος εκεί μεσα και εμένα ζηλεύουν όλοι. Τα φιλαράκια του παιδιού εκει μας πιάσανε λίγο κουβέντα, τί δουλειά κάνουμε, πόσα βγάζουμε, πόσο θα θέλανε να κάνουνε κωλίδια με τη μπέμπα μόλις βγάλουν δίπλωμα κλπ... Τους έδινα το μπρελόκ να το παίξουνε μούρες για 10'' .... Φοβερές στιγμές... Πρώτη φορά είμουν σε κλαμπ μή καπνιζόντων! Μόλις βάζω την πρώτη βοτκίτσα και ανάβω τσιγάρο ξεχωρίζω. Τα πιτσιρίκια μασήσανε. Πςςςςςςς ποιός είμαι ρε παιδάκι μου.... Φτασμένος 30άρης λέει το βλέμμα ενός παιδάκου ο οποίος στο πίσω μέρος του μυαλού του ξέρει ότι την Τετάρτη γράφει Χημεία. Κουράδες. Τα φώτα σβήνουν, όλοι ουρλιάζουν, ο DJ αρχίζει να βαράει καλά και τότε πουφ...καπνός γίνομαι και η φιγούρα μου χάνεται στο άπειρο. Οι πιτσιρίκες μας δείχνουν το δρόμο. Δε μιλάμε για ξέκωλα...μιλάμε για έτοιμες γυναίκες. Ο μικρός μου ψιθυρίζει και δείχνει ποιες έχει φασώσει αυτή τη βδομάδα. Κάποιες τις γάμησε κιόλας. Από τα 14 πια φτάνουν τα μικρά στην πηγή και πίνουν και νερό. Είναι όλες ψώλες μου ξαναλέει. Όρμα σε καμία, είσαι και μεγαλύτερος, για σένα θα είναι παιχνιδάκι μου λέει. Αχχχ.....άσε με ρε Χριστιανέ του Θεού... Τις βλέπω και λιώνω...Τις λυπάμαι και λίγο που επιδίδονται σε ακατάσχετα φασώματα στους κανεπέδες... Μήπως το παρακάνουν λιγάκι? Μήπως αυτή η γενιά παραείναι αχαλίνωτη? Ή εμεις μέσα στην eighto-ninetίλα μας είμαστε λούληδες και φλωράτζες? Κωλώστρες του κερατά? Και οι γκόμενες είτε παρθενοπιπίτσες ή πηδιολάκια που όλοι τις θάβαμε στα πάρτυ. Τέρμα αυτά μάγκες. Αυτά τα πιτσιρίκια ξέρουν τί κάνουν. Παίζουν μπάλα σε ανοιχτό γήπεδο και πετάνε τα γκολάκια στο φτερό. Απολαμβάνουν και ζούνε δυνατά το τώρα. Τα ημίγυμνα γκομενάκια με βάζουν λίγο σε σκέψεις (αν πρέπει να με ανάβουν ή πρέπει να με ξενερώνουν) αλλά η εποχή και το ρεύμα τα τραβάει μαζί τους. Έχουν επιλογή και πάνε με ξασμένο μαλλί κολητό φόρεμα, και καλσονάκι για προκλητικό χωρό. Μαζί κι εμείς. Ζούμε ξανά τις εμπειρίες, και σε τρίτο πρόσωπο χορεύουμε, φιλάμε, χουφτώνουμε κλπ. Βλέπουμε αλλά δεν αγγίζουμε. Ή μηπως να αγγίξω? Όχι, την ευκαιρία μου την έχασα. Τώρα παιδιά, η ώρα σας.
2 σχόλια:
Ο Παπαρωδία, ή κατά κόσμον Ανέστης Βράχος μας εξέπληξε πάλι με το καινούριο πεζογράφημα που δημοσίευσε. Μετά από τα μελαγχολικά Χριστούγεννα που του χάρισε ο Φίλιπ Ροθ αποφάσισε να ξεσαλώσει λίγο. Όσοι δεν γνωρίζουν προσωπικά τον Παπαρωδία, εργάτη σε μπανανοφυτείες και ενεργό στέλεχος της αυνανεωτικής αχριστεράς από το Κερατσίνι θα νομίσουν ότι μιλά για τον εαυτό του. Λάθος ο Παπαρωδία εξαπολύει σε πρώτο πρόσωπο μια κριτική στο νεοπλουτισμό και το σεξιστικό ιδεώδες της σημερινής γενιάς και της δικής του, στο "Αστείρευτο καβλάντισμα" που βάζει στη θέση του κάθε σκεπτόμενο νεό.
Εκείνος 27 και όλοι οι άλλοι 17!Το χάσμα των γενεών. Τα rave party ενάντια στο charleston και Χάλι Γκάλι. Τί αγεφύρωτο κενό χωρίζει το γραμμόφωνο που κουβαλούσε ο παπαρωδία στο χολείο από τα σημερινά i-pod. "Μόλις βάζω την πρώτη βοτκίτσα και ανάβω τσιγάρο ξεχωρίζω". Είναι φυσικό να ξεχωρίζει ο Παπαρωδία. Όσοι τον γνωρίζουν προσωπικά ξέρουν ότι ο Τσόρτσιλ και τα πούρα του ωχρειούν μπροστά στο ΦΟΥΓΑΡΟ Παπαρωδία. Τί καπνιστής θεέ μου. Με ένα εικοσιδύο μπλε τρυπάει του χρόνου το φιλέ, τρυπάει τα δίχτυαααα όπως τραγουδούν και οι αγαπημένοι του Buena Vistικοί κουβανοί. Ο Παπαρωδία. Με τα αμάξια του, τα τσιγάρα του, τις γκομενάρες του. Φοβερός άντρας. Μασήστε πιτσιρίκια.
Ξέκωλα. Τί να καταλάβουν τα ξέκωλα από τις πολιτικοϊδεολογικές αξίες της εποχής του Παπαρωδία. "Eighto-ninetίλα", "λούληδες","παρθενοπιπίτσες" και "πηδιολάκια", λέξεις διάσπαρτες από τους αγώνες μας για ειρήνη και ελευθερία, είναι λέξεις άγνωστες γι' αυτή τη χαμένη γενιά.
Οι κολλητοί του, που τον βλέπουμε καθημερινά να επιστρέφει από τις μπανανοφυτείες στην καλύβα του στο κερατσίνι με το ποδήλατο, δεν μπορούμε να τον φανταστούμε σε μπέμπα, μπορούμε να καταλάβουμε όμως την αλληγορία που με τόση λογοτεχνική μαεστρία πετυχαίνει αυτός ο αυνανεωτικός αχριστεριστής. Πετάει πραγματικά γκολάκια στο φτερό σε μια κοινωνία γεμάτη ξασμένα νοήματα. Και αναρωτιέται ο εκπρόσωπος του υπαρκτού σουρεαλισμού: Ή μηπως να αγγίξω? Όχι, την ευκαιρία του την έχασε. Συμβουλεύει όμως τη γενιά του. Χουφτώστε γιατί χανόμαστε...
Μπράβο Παπαρωδία
hahaha o anonymous prepei na ginei nonymous giati einai oti kalutero exw diabasei edw mesa.. thumb up!
Δημοσίευση σχολίου