Η επιστροφη ενος παπαραδεκτου

Αν και ο θεος Λοκι (σσ: θεος της αταξιας, γιος δυο γιγαντων και θετος αδερφος του Οντιν)
δεν μου επετρεψε να εχω προσβαση στο νετ το σ/κ, η επεμβαση της Φρεια με την μορφη του προαναφερθεντος απο τον παπαρολογοτεχνη πιγκουινου, επανεφερε τα πραγματα στη θεση τους. Κατ' αρχας να ευχαριστησω τον Αντωνη (αυτη τη φορα) για το συγκινητικο (μεσα στην πολυποθητη γραφικοτητα) κειμενο του που εφερε το χαμογελο στα χειλη μου (και μετα απο το κρυο παγωσε και βγηκα εξω σαν να εχω κανει πλαστικη.)
Επισης να του πω οτι με τα γραπτα του μας κανει περηφανους και μας εμπνεει να εξερευνησουμε τα ορια του σουρρεαλιστικου που ολοι κρυβουμε (τροπος του λεγειν) μεσα μας.
Να του θυμισω επισης οτι η πτωση του ιπταμενου χαλιου δεν παρεσυρε ολους τους επιβατες στο θανατο αλλα η απιστευτη ιστορια των λιγων επιζωντων ηταν αιτια να γυριστει σε σινεμασκοπ και σε παραγωγη του τσεντουρα η μοναδικη ταινια που εσπασε τα ταμεια το 1986 με τιτλο "οι επιζησαντες που επιναν κατουρα και ετρωγαν σκατα''.
Τελος θελω να καταγγειλω την γρια που δεν μας καθεται σε αυτο το βλογ αν και εχει ολα
τα φοντα και την εμφυτη ταση να πρωταγωνιστησει. Αλλα παλι δεν εχω προβλημα να την κραζω και ερημην της αφου το μονο που της αρμοζει ειναι να την κουρελιαζουμε παντοιοτροπως