ΚΑΡΑΤΖΑ FERRIES

Ο Ξ. Σαρχίδης στην Αιώνια Πόλη.

Η τηλεόραση διαφήμιζε την Avant Card. Μια πρωτοποριακή μεταμοντέρνα πιστωτική με εξαιρετικά συμφέρον επιτόκιο που οι αστερίσκοι και τα ψιλά γράμματα μετέτρεπαν σε επινόκιο.

Ο Σαρχίδης άλλαξε κανάλι κι έβαλε ειδήσεις. Τρομερό σκάνδαλο στη Βουλή. Μετά από ολονύκτια συνεδρίαση και ενώ οι βουλευτές όλων των κομμάτων ξεκινούσαν για το σπίτι, κανένα βουλευτικό αυτοκίνητο δεν έπαιρνε μπροστά. Πρόχειρη εξέταση από μηχανικούς της ΕΛ.ΑΣ. απέδειξε ότι από τα αυτοκίνητα έλλειπαν οι μίζες.

Η αντιπολίτευση κατηγόρησε αμέσως την κυβέρνηση ότι στελέχη της έπαιρναν μίζες. Η κυβέρνηση ανταπάντησε ότι στα 20 χρόνια που η αντιπολίτευση ήταν κυβέρνηση έπαιρνε περισσότερες μίζες. Κυκλοφόρησαν φήμες ότι στα πράγματα γνωστού βουλευτή της βρίζο-σπαστικής αριστεράς βρέθηκε μίζα και αμέσως οργανώθηκε "εξεταστική των πραγμάτων επιτροπή" για να εξετάσει τα πράγματά του.

Ο συγγραφέας ντετέκτιβ Ξ. Σαρχίδης μυρίστηκε δημοσιότητα. Αρκετά με τις υποθέσεις που δε θα μάθαινε ποτέ κανείς. Δούλευε τόσα χρόνια ακούραστος και ο κόσμος γνώριζε μόνο το Χολμς, τον Καρβάλιο, το Μονταλμπάνο, το Χαρίτο, το Μαιγκρέ, τον Πουαρό, το Ρέμπους και άλλους ανύπαρκτους. Εκείνος τουλάχιστον υπήρχε. Δεν ήταν λογοτεχνικός ήρωας. Ήταν ήρωας της καθημερινότητας. Επιλυτής προβλημάτων και συμπαραστάτης απλών ανθρώπων. Όπως η Άννα Bell - Στασουμύγδαλα που έφυγε στα εικοσιπέντε της χρόνια στην Αμερική για να επισκεφθεί τον ετοιμοθάνατο πατέρα της Graham.

"Τί συγκινητική ιστορία", αναπόλησε ο Σαρχίδης κι ένα δάκρυ του καθάρισε λίγο το πουκάμισο.

Ο ετοιμοθάνατος μπαμπάς της είχε χαρίσει το δαχτυλίδι του εφευρέτη παππού του κι εκείνη το είχε βάλει στη βαλίτσα της. Η Ολυμπιακή φόρτωσε κατά λάθος τη βαλίτσα σε πτήση των αερογραμμών της Ανδόρας με προορισμό το Σουδάν. Ο Σαρχίδης κλήθηκε να βρει τη βαλίτσα, ταξίδεψε μέχρι το Χαρτούμ και με αμοιβή τις τελευταίες οικονομίες της κυρίας Στασουμύγδαλα, μητέρας της Άννας, ακολούθησε τα ίχνη της βαλίτσας από το Χαρτούμ στο Τζιμπουτί και από κει στη Τζέντα, τη Τζαμάικα, τη Τζακάρτα και το Ρίο ντε Τζανέιρο χωρίς αποτέλεσμα. Η Άννα πέθανε δύο χρόνια αργότερα από τον καημό της χαμένης βαλίτσας και ο συγγραφέας ντετέκτιβ Ξ. Σαρχίδης έγραψε για τη ζωή της το ανέκδοτο διήγημα με τίτλο "Bagagge Claim Άννα μου στο μνήμα".

Ο Σαρχίδης τηλεφώνησε αμέσως στο γραφείο του υπουργού Δημοσίας Τάξεως Κυρίου Κρότωνα Γράνα και του ζήτησε να αναλάβει την υπόθεση. Ο υπουργός φανατικός θαυμαστής των "ντετέκτιβ-πεδίου" όπως ο Σαρχίδης δέχτηκε και τον κάλεσε στη Βουλή για να ερευνήσει από κοντά το φαινόμενο. Ίχνη betadine και ξυλοκαΐνης στα καπό των αυτοκινήτων τον έπεισαν ότι Οι μίζες είχαν αφαιρεθεί με χειρουργικό τρόπο.
Προς μεγάλη του έκπληξη την ώρα που εξέταζε μια πράσινη ferrari γνωστού σοσιαλιστή βουλευτή, ένα FIAT 500ράκι με πινακίδα ΙΤΑ 8 σταμάτησε εμπρός του. Στα ρουθούνια του Σαρχίδη έφτασε απότομα η γνώριμη μυρωδιά του χλωροφορμίου.

Ο συγγραφέας ντετέκτιβ Ξ. Σαρχίδης ξύπνησε στο κρεβάτι ενός πολυτελούς διαμερίσματος. Τράβηξε την κουρτίνα και αναγνώρισε με έκπληξη το λιμάνι της Ανκόνας. Το τεράστιο επιβατηγό "Άδωνις" της γραμμής Πάτρα-Ανκόνα της ΚΑΡΑΤΖΑ-FERRIES ετοιμαζόταν να αποπλεύσει. Το πρόσωπο του Σαρχίδη άστραψε. Η Ντόνα Καρατζά, η συμμαθήτριά του από το δημοτικό. Έψαξε το δωμάτιο και η αναλαμπή του επιβεβαιώθηκε. Ένα τεράστιο "Ντόνα Καραν." ήταν κεντημένο στα σεντόνια και χαραγμένο στα ποτήρια και τα ασημικά. Βρισκόταν στο μέγαρο της ΚΑΡΑΤΖΑ-FERRIES, της μεγαλύτερης πλοιοκτήτριας επιβατηγών της Ελλάδας.

Η Ντόνα μπήκε απότομα στο δωμάτιο.

-Είπα να μην σε αφήσω να ταλαιπωρείσαι με τις έρευνες, Φόντα, για χάρη των παλιών καιρών. Σε έφερα κατευθείαν στον ένοχο. Καμάρωσέ με.

-Ντόνα εσύ;

-Εγώ Φόντα. Πώς νομίζεις ότι έφτιαξα την αυτοκρατορία της ΚΑΡΑΤΖΑ-FERRIES; Από τα κέρδη του καϊκιού του πατέρα μου Πέραμα-Παλούκια; Ελέγχω τα πάντα Φόντα. Τη μιζέρια της τηλεόρασης και του τύπου, τη μιζέρια του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου, τη μιζέρια της πολιτικής και των πολιτικών. Κάθε φορά που βλέπεις μια μίζερη σειρά στην τηλεόραση, που ακούς τις ίδιες μαλακίες από ένα μίζερο πολιτικάντη ή που ακούς έναν μίζερο μουσικό να τραγουδά τις μιζέριες του και μετά από τον πρώτο του δίσκο να εκδίδει Best Of, ξέρεις ποιός κρύβεται στο παρασκήνιο; Εγώ Σαρχίδη. Και ξέρεις ποιά είναι η πρώτη ύλη για τη μιζέρια; Η μίζα.

Ο συγγραφέας-ντετέκτιβ Ξ. Σαρχίδης έμενε αμίλητος. Η Ντόνα Καρατζά τον ξενάγησε στα υπόγεια εργοστάσια μιζέριας. Αποθήκες γεμάτες μίζες και γραφεία με υπαλλήλους και υπολογιστές γέμιζαν το τεράστιο υπόγειο κέντρο παραγωγής και εξαγωγής μιζέριας. Η Ντόνα Κάραν είχε τελειώσει με τους καλλιτέχνες, τους πανεπιστημιακούς, τους τηλεδημοσιορράφους και τώρα απομιζούσε τους έλληνες πολιτικούς.

-Δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτε Σαρχίδη. Σε λίγα χρόνια σ' αυτή τη χώρα δεν θα ζει κανείς. Δεν θα σε κρατήσω εδώ. Ξέρω ότι δε θα με καταδώσεις. Θέλω όμως να σου κάνω ένα δώρο.

Δύο υπάλληλοι της Ντόνας έφεραν μια τεράστια μίζα πάνω σε μια παλέτα με ρόδες. Ήταν μίζα αεροπλάνου, από ένα Zaharias 747. Τα θρυλικά αεροσκάφη, τα πρώτα μεγάλης χωρητικότητας πριν από τα JUMBO, χωρούσαν τόσους επιβάτες ώστε μετά από μια πτώση μπορούσαν να γεμίσουν άνετα δύο ολόκληρα νεκροταφεία. Δικαίως οι φοβητσιάρηδες πιλότοι της εποχής τα αποκαλούσαν χαριτολογώντας "δικοιμητήρια".

Ο Σαρχίδης αρνήθηκε το δώρο. Το ότι δεν μπορούσε να αλλάξει την ελληνική βιομηχανία της μιζέριας δεν θα τον έκανε και μισθοφόρο των υπευθύνων... Ζήτησε μόνο ένα αυτοκίνητο και οδήγησε μέχρι τη Ρώμη για να ηρεμήσει.

Μπήκε σε ένα μικρό εστιατοριάκι του παλατίνου λόφου. Έφαγε τη διάσημη μακαρονάδα με "salsa madonna mia" -πιάτο που ο Σαρχίδης μετέφρασε στα ελληνικά ως "Παναγιά μου Sauce"- και κατευθύνθηκε προς τη Fontana di Trevi. Το σιντριβάνι ήταν ήδη κατακερματισμένο αλλά αυτό δεν εμπόδισε το Συγγραφέα Ντετέκτιβ να ρίξει άλλο ένα κέρμα ελπίζοντας να γυρίσει κάποτε στην αιώνια πόλη. Όταν η μιζέρια θα έφτανε στο απροχώρητο, θα χρειαζόταν μια κοντινή καβάτζα...