Συνολικές προβολές σελίδας

Παπάρ ... Yes !!!!!

Παπάρ ... Yes !!!!!

Τρίτη 28 Αυγούστου 2007

....

Α ρε Ελλάδα πως σε καταντήσανε...


Κυριακή 26 Αυγούστου 2007

Χρυσόψαρα


Παίζει καλό συναυλιάκι. Κάπου στις 29 Αυγούστου μου είπαν στο Terra Vibe. Πάμε να ακούσουμε Smashing Pumpkins και Manic Street Preachers. Φαντάσματα του παρελθόντος, που κάποτε άκουγα και κάτι μου έλεγαν…. τότε.

Αναμνήσεις, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες. Και τι να λέει τώρα ρε? Πάει. Όσο εύκολα τα έζησες ακούγοντας το Disarm σε 60άρα TDK σε ένα ξεθωριασμένο γκρι Sony walkman πηγαίνοντας στο πανεπιστήμιο με το μόλις νέο εισακτέο Ε1, τόσο εύκολα δεν σου λένε τίποτα τώρα, ρε. Τίποτα. Κάποτε χόρευες Under Neon Loneliness στην Αντίπαρο κάπου σε ένα bar στις 7 το πρωί και νόμιζες ότι ήσουν above everything. Και τώρα και να σου έλεγαν να πας, το πιο πιθανό είναι ότι θα χανόσουν.

Θα χανόσουν ρε, θα χανόσουν όπως χάνεσαι αυτή την στιγμή και όπως χάνεσαι κάθε μέρα. Έντονα συναισθήματα, έντονες στιγμές που έρχονται, φεύγουν, ξαναέρχονται με διαφορετική μορφή και μετά απλώς ξαναφεύγουν. Ζεις καταστάσεις και με την ίδια ευκολία που λες πράγματα, απλώς τα ξελές. Όσο εύκολα κάνεις πράγματα για ανθρώπους απλώς τα ξεκάνεις. Και αυτό ήταν. Και πάμε πάλι από την αρχή. Θα μου πει κανείς, ρε φίλε με τις αναμνήσεις ζεις. Και εγώ λέω ότι μάλλον δεν θέλω αναμνήσεις, ρε. Χωρίς να το θέλω οδηγούμαι σε ηλίθια συμπεράσματα τύπου “τίποτα δεν έχει νόημα…. ρε”.

Ζηλεύω τα χρυσόψαρα μερικές φορές. Μερικοί λένε ότι η μνήμη τους κρατάει 3 sec. Άλλοι πάλι μιλάνε για 15 sec. Όπως και να έχει τα ζηλεύω. Πρέπει να είναι…. καλή φάση. Λήθη. Όχι μόνο για τις δυσάρεστες στιγμές, αλλά και για τις ευχάριστες. Και ξέρεις γιατί? Γιατί απλώς δεν υπάρχουν πια. Γιατί και η ευχάριστη στιγμή του παρελθόντος, όταν δεν υπάρχει πια είναι δυσάρεστη. Προσπαθείς να τις ανακαλέσεις και κάπου μέσα σε αυτό το χαζοκούτι που λέγεται εγκέφαλος, ένα μικρό τσιπ επαναφέρει εικόνες. Πώς γίνεται ρε πούστη? Τι γίνεται εκεί μέσα????????

Today is the greatest day I have ever known… λένε οι Smashing Pumpkins. Και εγώ πρέπει να το είχα πει τότε. Τώρα που το σκέφτομαι σίγουρα το είχα πει. Και μάλλον θα το ξαναπώ και μάλλον το μικροτσίπ του εγκεφάλου θα επαναλειτουργήσει και τότε μάλλον …… θα ευχηθώ να ήμουν χρυσόψαρο.

Τετάρτη 8 Αυγούστου 2007

Sorry κοπελιά, μάλλον έχεις βάλει την πετσέτα σου πάνω στα μπαλάκια μου…

Άλλο ένα πρόβλημα της πολυκοσμίας στις παραλίες των γραφικών νησιών μας, ή μία ακόμα πρόστυχη ατάκα του ηλιοκαψαλισμένου καμακίου που ψάχνει τάχαμου τάχαμου τα μπαλάκια για την ρακέτα (προέκταση του πέους) του; Όπως και να’χει καλοδεχούμενο είναι μιας και όλοι και όλες ‘κρα’ κάνουμε για το καλοκαιράκι.


Και δε μιλάω μόνο για τις δέκα ψωρομέρες που θα πας διακοπές κάπου (προφανώς και δεν αναφέρομαι σε κάτι προνομιούχους νεαρούς επιχειρηματίες του κράτους του Κολωνακίου και των περιχώρων)….όχι…Ένα καλοκαίρι ξεκινάει πάντα από το προηγούμενο καλοκαίρι. Είναι σαν τη δευτέρα παρουσία (βοήθειά μας) ένα πράμα. Ξέρεις πάνω-κάτω τι θα παίξει και το περιμένεις πως και πως. Εκτός βέβαια και αν είσαι καμία από αυτές τις καταραμένες ψυχές που θα καταλήξουν στο πυρ το εξώτερο ή στην προκειμένη μόνη στο διαμέρισμα στην κυψέλη, χωρίς άδεια και με τον γκόμενο να κάνει διακοπές με ‘φίλους’ σε κάποιο μέρος που τα κινητά δεν πιάνουν βρε μωράκι μου.


Any way… ξέρω ότι δεν έχετε πολύ χρόνο να διαβάζετε τις μαλακίες που γράφω μιας και πρέπει να προλάβετε το καράβι, και εγώ εδώ που τα λέμε, δεν έχω καμία όρεξη να γράψω άλλο ένα κείμενο για έρωτες, καρπούζια, παραλίες και παγωτά. Έτσι και αλλιώς δεν είναι αυτός ο σκοπός του σύντομου post μου. Το μόνο που θέλω να κάνω είναι να θυμίσω σε μερικούς από σας μία τελευταία υποχρέωση που έχετε πριν φύγετε για τις διακοπούλες σας.


Καθώς το πλοίο αναχωρεί από το λιμάνι, καθώς μπαίνεις στην εθνική οδό, καθώς το αεροπλάνο παύει από να ακουμπάει το έδαφος, κοίτα για μία στιγμή προς τα πίσω. Δώσε ένα τελευταίο φιλί στην μάνα και ερωμένη σου και υποσχέσου της ότι θα επιστρέψεις σύντομα. Εξάλλου αυτή, η Αθήνα, θα σε περιμένει για άλλο ένα ζεστό και υγρό χειμώνα γεμάτο στοργή, λαγνεία και παράνοια.


Καλό ταξίδι.