ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΟΝΤΙΟ..

Εδώ γράψε την αρχή του κειμένου

θα καταθέσω κ εγώ την προσπαθειά μου..

Λοιπόν χιούμορ για μένα είναι μια αιφνίδια ψυχική κίνηση που προκαλείται απο κάτι το καλοπροαίρετα ξαφνικό...

Θεωρώ δηλαδή ότι τα κύρια συστατικά του κοκταιλ «χιουμορ» είναι δύο : καλή-προαίρεση και ξάφνιασμα.. Μετά βάζεις διάφορα συνοδευτικά ευφυολογίας, καλλιτεχνίας , φιλοσοφίας , επικοινωνιολογίας και το πίνεις μονορουφι....

Χιούμορ λοιπόν είναι κάτι αναπάντεχο είτε στο περιεχόμενό του , είτε στη στιγμή του , είτε στο χώρο του δηλαδή κάτι το οποίο είναι εκτός προσδοκίσιμου , εκτός αναμενόμενου εκτός κατεστημένου ,εκτός συμβατικού , εκτός ορίων.. Κάτι εκτός ορίων στιγμης , η αλλίως κάτι που διευρύνει τα όρια της στιγμής.. Κάτι που δίνει την άλλη όψη.
Γι αυτό για να νιώσει ο άλλος το χιούμορ πρέπει να έχει την αυτοπεποιθηση και τη θέληση υπέρβασης των ορίων της στιγμής (προσωπικών ,διαπροσωπικών κοινωνικών ..) Αλλίως μένει άκαμπτος και αγέλαστος..

Δε φτάνει όμως το ξάφνιασμα. Για να είναι κάτι χιούμορ πρέπει να περιέχει το συναίσθημα της ψυχικής ασφάλειας. Είναι κάτι που σε ξαφνιάζει και σε γλυκαίνει μαζί. Επέρχεται ο ψυχικός ηλεκτρισμός και αμέσως μετά η ανακούφιση ότι αυτό που σε ξάφνιασε είναι αγαπητικό και καλοπροαίρετο.. Επίσης στην καλή προαίρεση κρύβεται η ανάγκη για επικοινωνία που εκδηλώνεται με το χιούμορ..
Ο αυτοσαρκασμός προυποθέτει εσωτερική ασφαλεια.
Ακόμα και στην πιο σκληρή μορφή του “black houmor” δεν υπάρχει κακία και επίθεση ή καλύτερα αν υπάρχει .. τοτε δεν είναι χιούμορ..

Τέλος το χιούμορ κρύβει την έννοια της εγκεφαλικής πρόκλησης. Το χιουμορ είναι κάτι εκ φύσεως οριακό.. Όσο πιο πολύ νιώθεις ότι σε φθάνει στα όρια σου τόσο πιο πολύ το απολαμβάνεις..

Το Χιούμορ είναι κάτι ψυχικό και γι αυτό είναι και κάτι σημαντικό..

--

Καταλαβαίνω φυσικά ότι από την παραπάνω τοποθέτηση είναι έκδηλη η παντελή έλλειψη χιούμορ...

Όμως όπως πάντα προσπαθείς να ορίσεις αυτό που αναζητάς..

Ήταν ένας Άγγλος , ένας Γερμανός και ένας Γάλλος και τους έπιασαν οι Ζουλού.
- Καλά , πού έιναι ο Πόντιος ρωτά ο αρχηγός των Ζουλού?
- Τον Πόντιο , Τον σκότωσε η ιστορια...

Εδώ γράψε το υπόλοιπο κείμενο

Nothing changes, i still love you

Επιστρέφω με ένα Post το οποίο δεν έχει τίποτα απολύτως να πει. Απλά πρόσφατα ανακάλυψα ότι το όμορφο hitaki "Stop Me" από Mark Ronson featuring Daniel Merriweather είναι μια διασκευή του κλασσικού τραγουδιού των Smiths "Stop me if you think you ve heard this one before". Και επειδή ο Morrissey με μαγεύει πάρτε το καταπληκτικό Video clip.

Και τώρα….τίποτα…

Η επόμενη μέρα της συγκέντρωσης έξω από τη Βουλή με βρίσκει λίγο πικραμένο. Όχι πως δεν περίμενα να συναντήσω αυτά που συνάντησα, αλλά κάποιος κάποτε είχε πει ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Αν δεν το έχετε ήδη καταλάβει, αναφέρομαι στην προσέλευση του κόσμου. Δεν έχει νόημα να αρχίσω να μακρηγορώ πάλι για τη σημαντικότητα της ενεργής συμμετοχής μας και της αλλαγής του τρόπου ζωής μας για να προστατέψουμε αυτόν τον ριμαδο-πλανήτη, αλλά όσο να’ναι χτες μου γεννήθηκαν κάποιες απορίες.

Μα πού είναι όλοι;;;; Πού είναι οι φοιτητές (φιλόδοξοι μελλοντικοί δημόσιοι υπάλληλοι) που κλείνανε όλο το κέντρο επί μέρες είτε για να εμποδίσουν την ανωτατοποίηση των ΤΕΙ είτε για να αποτρέψουν την θέσπιση αναγνωρισμένων ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα μη και προοδεύσουμε λίγο…; Μάλλον έτρωγαν τα ντολμαδάκια της μαμάς και διάβαζαν για την εξεταστική…..

Πού είναι αυτοί που κατακλύζουν τους δρόμους για να μην πούμε τα Σκόπια Μακεδονία και για να συνεχίσουμε να έχουμε ‘Χριστιανός Ορθόδοξος’ γραμμένο στις ταυτότητές μας; Μάλλον συνεχίζουν να φωνάζουν συνθήματα, αλλά συνθήματα τύπου γηπέδου στο συνέδριο του κόμματος.

Πού είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι που κάθε τρεις και δύο διαδηλώνουν για 100 € παραπάνω σύνταξη και για τα λεφτά των ταμείων και τα ομόλογα; Μάλλον κάθονται με τα σώβρακα στον καναπέ κάτω από το air condition και βλέπουν επαναλήψεις στην τηλεόραση.

Αυτό που με προβληματίζει στην προκειμένη περίπτωση είναι η ψευδαίσθηση που έχουμε σ’αυτή τη χώρα ότι έχουμε τάχα μου κάποιο πολιτισμό. Λες και πολιτισμός είναι μόνο οι Ολυμπιακοί Αγώνες και οι παραστάσεις στην Επίδαυρο. Τελικά μήπως μας αξίζει να ζούμε σε μία καμένη και καταπατημένη πραγματικότητα; Κύριοι σας αξίζει η μιζέρια σας, τουλάχιστον μην αυθαιρετείτε πάνω στις δικές μας ζωές.

Και τώρα???

Τρίτη σήμερα, 3 Ιουλίου 2007, κάηκε η Πάρνηθα και τα emails με τις φλόγες, τη στάχτη και τα απανθρακωμένα ζώα γεμίζουν το inbox μου. Δε λέω, μία μορφή ευαισθητοποίησης είναι και αυτή αλλά από εδώ και πέρα τι κάνουμε; Αρκεί να κατηγορούμε τους εαυτούς μας και τους γύρω μας ότι κάνουμε επανάσταση του καναπέ και αντίσταση μέσω emails και blogs (όπως κάνω τώρα κι εγώ δηλαδή); Έτσι όπως το κόβω, σε πολύ λίγα χρόνια η ζέστη θα είναι τόσο έντονη που και να θέλουμε, δε θα μπορέσουμε να κάνουμε τίποτα άλλο από το να διαμαρτυρόμαστε εκ του σαλονιού, αγκαλιά με το κλιματιστικό.

Λοιπόν παιδιά καλά και τα mails αλλά δεν λένε απολύτως τίποτα. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε ότι αν δεν ΚΑΝΟΥΜΕ κάτι, τίποτα δε θα αλλάξει προς το καλύτερο, πόσο μάλλον στη χώρα που ζούμε που έχουμε μία τάση για κατήφορο. Μέσα στη φρενίτιδα γύρω από το καταστροφικό αυτό συμβάν, άκουσα ότι την Κυριακή 8 Ιουλίου και ώρα 7 το απόγευμα θα γίνει μία συγκέντρωση έξω από τη Βουλή με κεντρικό θέμα τη προστασία των δασών και του περιβάλλοντος γενικότερα, αποκομμένη από κάθε πολιτική σκοπιμότητα.

ΛΑΘΟΣ

Η πολιτική σκοπιμότητα υπάρχει και πρέπει να υπάρχει, αρκεί να είναι προσανατολισμένη στο να δείξει στους πολιτικούς αρχηγούς ποιο θα είναι το πολιτικό κόστος αν δεν λάβουν τα μέτρα τους. Και δε μιλάω μόνο για την αναδάσωση της κάθε ‘Πάρνηθας’ αλλά ακόμα και για το γκρέμισμα του κάθε γαμημένου αυθαίρετου εκεί που κάποτε υπήρχε δάσος, παραλία κλπ., για την αστυνόμευση των δέκα κωλονόμων που έχουμε σ’αυτό το μπουρδέλο που λέμε Ελλάδα μπας και δεν καταλήξουμε να κυκλοφορούμε με κελεμπίες τα καλοκαίρια πάνω σε καμήλες. Τέλος πάντων…αν δε σας πειράζει αυτήν την Κυριακή να μην πάτε στην παραλία, πάμε μια βόλτα από το κέντρο μπας και καταφέρουμε να αλλάξουμε έστω και λίγο τη ροή των πραγμάτων. Εγώ λέω να περάσω από εκεί…

Αυτά προς το παρόν…θα σας ξαναστείλω αυτό το mail σε λίγους μήνες γιατί πολλοί από εσάς, όταν φτάνουν οι εκλογές, φαίνεται να ξεχνάτε τι συμβαίνει στη χώρα μας εδώ και πολλά-πολλά χρόνια που μας κυβερνάνε 2-3 σόγια.

Ελπίζω να τα πούμε από κοντά την Κυριακή!

Σας φιλώ όλους

Γιώργος – Kou – qu – Cookie – ή όπως αλλιώς προτιμάτε